خلقمان با سازماندهی و اراده ای آزاد، قادر به دفاع از خود است. ملت کرد سالهاست در چارچوب مبارزهای دمکراتیک و صلح طلبانه قصد رسیدن بهحقوق انسانی خود را دارد ،در حالیکهجمهوری اسلامی راه را برهرگونه سازماندهی و ارادهی آزاد خلقمان بستهاست.بسیاری از جوانان و روشنفکران ایران و شرق کردستان تنها بعلت بیان حقیقت و راستیها و بیان فکرو اندیشهی خود زندانی شده و تحت غیر انسانی ترین شکنجهها قرار میگیرند .به تروریسم متهم میشوند و با احکام محارب و بسیار سنگین مواجهشده و سالانهصدها انسان فقط بخاطر دگر اندیشی بدار آویخته میشوند.
در سرزمینی کههر گونهتلاش و مبارزهای ، ضد خدا و ضد اسلام پنداشتهمیشود و با احکام سنگین روبرو میگردد.کشتار همهروزهی انسانها بهاین سادگی ،بیانگر این واقعیت است کهرهبران کشور آگاهانه میخواهند فضای وحشت و ناامنی حاکم گردد و تحت این جو، هر حرکتی خارج از حاکمیت را سرکوب نموده و تنها برعمر خود بیفزایند. خلق کورد با سازماندهی و آگاهی سیاسی بحدی رسیدهکهدر چارچوبی دمکراتیک، مبارزات آزادی خود را ادامهداده و از هر گونهشدت عملی بپرهیزد،اما در راستای زندگانی شرافتمندانههیچگونهحقارت و سر افکندگی را تحمل ننمودهو از حقوق دمکراتیک و دفاعی خود استفادهمیکند. فرمانده سابق سپاهپاسداران خوی و دادستان دادگاهانقلاب این شهر "ولی حاجی قلیزاده" کهسالهاست در کشتار آزادیخواهان و فرزندان خلقمان دست بالایی دارد و اخیرآ نیز با کمال بیشرمی و بدور از انسانیت و اخلاق دینی و اسلامی دو مبارز ملتمان ، ابتدا رفیق "حسن حکمت دمیر" عگید را با وجودقطع هر دو پا و زخمی و بیمار،بدون درمان و تحت شدیدترین شکنجهها ،سرانجام بدار آویختند و دومین نفرنیز فصیح یاسمنی را با وجود بیماری سرع و پس از مدتها شکنجهی بسیار سخت ،دار زدند. و این در حالیست که در چارچوب کلیهی قوانین جهانی و دینی و اسلامی حق اعدام این رفقا را نداشتند و میبایست بعنوان یک زندانی سیاسی با آنها رفتار می شد. در مقابل افرادی بیرحم و ظالم کهاحکام اعدام چنین انسانهایی را صادر می کنند نباید هیچکس ساکت بماند و لازم است که به سزای اعمال خود برسند. متاسفانه برخی افراد و رسانه ها استفادهاز حق مشروع و دموکراتیک ملتمان را به عنوان ترور و اقدامی ناشایست نام می برند، و اگر در برابر َآنها و اطرافیانشان مورد استفاده قرار گیرد، آن را نقد کرده و اعتراض می کنند و انتظار دارند که همه از آنها حمایت نمایند، برای کسانی که قضاوت ها را به وجدان آگاه و آزادی خواه انسان ها واگذار می کنند، آیا ذهنیت و سیستمی که این اقدامات را انجام می دهد، تروریست است یا استفاده از حق دفاع مشروع؟
به همین دلیل به عنوان پژاک ملتمان را فرا خوانده و خواستار آزادی هستیم . لازم است اعدام انسان ها را اقدامی معمولی تلقی نکرده و سکوت اختیار نکنند و به مبارزهی دموکراتیک و مشروع خود، در راستای رسیدن به آزادی و آینده ای سربلند، ادامه دهند.