۲۰۰۹ مرگبارترین سال براى روزنامه‌نگاران

به گزارش رادیو فردا، بر اساس آمار اعلام شده از سوى کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران که مقر آن در نیویورک است، سال ۲۰۰۹ مرگ‌بارترین سال براى روزنامه‌نگاران در سراسر جهان بوده و شمار تلفات کارکنان رسانه‌ها در این سال حتى از سال ۲۰۰۷ و اوج حوادث خشونت‌آمیز عراق نیز بیشتر بوده است.بر اساس این آمار، شمار تلفات کارکنان رسانه‌هاى خبرى در سال ۲۰۰۹ در مقایسه با سال پیش از آن حدود ۶۰ درصد افزایش یافته و از ۴۲ مورد به ۶۸ مورد رسیده است.

این در حالى است که کمیته مزبور مى‌گوید علاوه بر این تعداد ۲۰ مورد دیگر از مرگ روزنامه‌نگاران در سال ۲۰۰۹ به ثبت رسیده که هنوز مشخص نیست که آیا مرگ این عده در ارتباط با فعالیت حرفه‌اى آنها بوده یا خیر.در گزارش سالانه این سازمان غیردولتى حامى روزنامه‌نگاران در جهان همچنین آمده است که در سال جارى میلادى تنها در جریان خشونت‌ها در فیلیپین بیش از ۳۰ نفر از کارکنان رسانه‌ها جان خود را از دست داده‌اند. این گزارش با بى‌سابقه توصیف کردن ابعاد قتل‌عام کارکنان رسانه‌ها در فیلیپین مى‌افزاید: «تنها در یک مورد در ماه نوامبر در جریان درگیرى‌هاى خشونت آمیز میان گروه‌هاى سیاسى رقیب یازده نفر از کارکنان رسانه‌ها در این کشور به صورت وحشیانه‌اى به قتل رسیدند.»پیش از این حادثه، حمله افراد مسلح به ساختمان تلویزیون «الشعبیا» در بغداد در سال ۲۰۰۶ مرگبارترین رویداد براى خبرنگاران به شمار مى‌آمد که در جریان آن یازده نفر کشته شده بودند.در سال ۲۰۰۹، پس از فیلیپین، کشور سومالى از نظر شمار تلفات روزنامه‌نگاران و خبرنگاران در رده دوم قرار گرفته است. دست‌کم ۹ خبرنگار محلى در حال پوشش رویدادهاى خشونت‌بار این کشور در سال جارى کشته شده‌اند.این در حالى است که شمار تلفات کارکنان رسانه‌هاى خبرى در عراق رو به کاهش نهاده است، به طورى که در سال جارى تنها چهار خبرنگار در این کشور کشته شده‌اند که این رقم پایین‌ترین میزان تلفات کارکنان رسانه‌ها از زمان آغاز جنگ عراق است.بر اساس گزارش کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران در سال جارى که رو به پایان است، چهار خبرنگار نیز در پاکستان کشته شده‌اند.جوئل سایمون، مدیر این کمیته، درباره وضعیت روزنامه‌نگاران در سال جارى میلادى گفته است: «سال ۲۰۰۹ به تنهایى براى کارکنان رسانه‌ها سال فاجعه‌بارى بود، ولى در عین حال این وضعیت نمایان‌گر ادامه روند دیرینه اعمال فشار، خشونت و سرکوب کارکنان رسانه‌هاست.»به گفته وى، بیشتر روزنامه‌نگاران جان‌باخته در سال ۲۰۰۹ خبرنگاران محلى بودند که هنگام فعالیت خبرى کشته شده‌اند.آقاى سایمون با انتقاد از عدم مجازات عاملان مرگ روزنامه‌نگاران مى‌افزاید: «مبارزه با این تصور که گویا قتل روزنامه‌نگاران بدون مجازات خواهد ماند تنها راه کاهش شمار تلفات است.»کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران از «قتل» به عنوان مهم‌ترین علت مرگ روزنامه‌نگاران یاد کرده و افزوده است: «از میان خبرنگارانى که در سال ۲۰۰۹ جان باخته‌اند دست‌کم ۵۰ نفر به دلیل فعالیت‌هاى حرفه‌اى خود شناسایى و تعقیب شده و به قتل رسیده‌اند که این میزان تقریباً دوسوم کل تلفات کارکنان رسانه‌ها را شامل مى‌شود.»همچنین یازده خبرنگار نیز در جریان پوشش اخبار جنگ و زد و خوردهاى مسلحانه هدف گلوله قرار گرفته و کشته شده‌اند و هفت نفر دیگر نیز هنگام انجام وظیفه در موقعیت‌هاى خطرناک مانند عملیات پلیس یا تظاهرات خیابانى جان خود را از دست داده‌اند.بر اساس گزارش سالانه کمیته حمایت از حقوق روزنامه‌نگاران، از میان ۶۸ مورد کارکنان رسانه‌ها در سال ۲۰۰۹ در جهان تنها دو مورد آن به خبرنگاران خارجى مربوط بوده و مابقى شامل خبرنگاران محلى بوده است.همچنین ۵۶ تن از قربانیان از خبرنگاران روزنامه‌ها بوده‌اند که این نمایان‌گر آن است که «روزنامه‌ها و کارکنان آنها همچنان در خط مقدم پوشش حوادث خطرناک هستند».کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران از سال ۱۹۹۲ اقدام به جمع‌آورى اطلاعات و آمار مربوط به مرگ کارکنان رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران و انتشار آن کرده است.