نامه فعالین سیاسی زندان سنندج در خصوص اعدام فسیح یاسمنی

 حدود دو ماه از شهادت احسان عزیزمان می گذرد و هر لحظه که به جای خالی او می نگریم درسهایی را مرور می کنیم که او با بزرگ منشی، عظمت اراده و رفتاری در خور یک مبارز به ما آموخت. و امروز که به ناگاه خبر اعدام فسیح یاسمنی در گوشه دیگری از سرزمین حسرت زده مان را می شنویم بی اختیار جاودانه شدن دوستان همبندمان احسان،ابراهیم،نادر و کیومرث را دلیلی بر ادامه مبارزه ی بر حق خود می یابیم. حاکمیت دیوانگان خرد ستیز بر فضای سیاست زده ایران انبوهی از کاستی ها،عقب ماندگی ها و ویرانی را به ارمغان آورده است. در این میان اعدام هر از گاه مبارزین خلقمان ما را به چند نکته قابل نقد رهنمون می نماید.

1-نظام سیاسی در ایران با ماهیت سکتاریستی و تمامیت خواهانه ی خود، همچنان بر ادامه سیاست حذف و انکار ملت کرد علی رغم ناکار آمدی این روش برخورد اصرار می نماید.

2-حوادث بعد از انتخابات شبهه برانگیز 22 خرداد باعث نمایان تر شدن شکاف بین نیرو های رقیب در نظام سیاسی ایران شده و ضعف و شکنندگی حاکمیت زور و سرکوب را بر ملا ساخت، اعدام جوانان کردعلی رغم عدم مشارکت کردها در این اعتراضات می تواند عرض اندام و ترمیم حاکمیت مخدوش جمهوری ولایت فقیه و حکومت نظامیان در این سرزمین بایکوت شده باشد.

3-حجم وسیع زندانیان سیاسی کرد در ایران و صدور احکام سنگین حبس و اعدام برای این مبارزین نشان دهنده پویایی جنبش مبارزاتی کردها و ترس حاکمیت از شعله ور شدن هر لحظه بدنه اجتماعی این جنبش را دارد و یادآور این نکته است که " آنکه می ترساند می ترسد."

4-نظام سیاسی می پندارد که با قربانی کردن جوانان کرد می تواند معترضان مرکز نشین را تهدید به برخورد مشابه نماید و از این طریق راه حلی برای فروکش کردن اعتراضات بیابد، لذا همچون گذشته و بار دیگر کردستان را آزمایشگاه تئوریهای وحشیانه و ضد بشری خود نموده است.
5- ذهنیت کرد ستیز حاکم بر نظام سیاسی ایران در بیشتر جریانها و احزاب اپوزسیون غیر کرد و رسانه هایی همچون بی بی سی و صدای آمریکا قابل مشاهده است و آنان نیز با دیگری پنداشتن کردها در قبال اعدام آنان سکوت اختیار کرده و حتی حاضر به پوشش خبری آن نیز نیستند، در این میان بروز رفتارهای مشابه از سوی بعضی از احزاب کرد و بی تفاوتی نسبت به اعدام جوانان کرد به صرف تعلق به فلان جریان سیاسی به شدت قابل تامل و تاثر است. بی شک تداوم این روند محرکی است که جمهوری وحشت نظامیان را بر ادامه اعدامها و از جمله اعدام هفده جوان دیگر کرد در زندانهای این رژیم تشویق خواهد کرد.