بیانیه ی سازمان RDEK در خصوص سکوت در قبال اعدام فعالان کورد

وجدان های خفته ی بشری

 پس از آن که تاریخ اجرای حکم اعدام احسان فتاحیان، چند روز پیش از اجرای حکم به وکیل وی ابلاغ و سپس از طریق رسانه ها اعلام شد پیش و پس روز اعدام وی را زلزله ای تبلیغاتی فرا گرفت که کردستان را به یکباره بر انسان ستیزی رژیم جنایت پیشه ی اسلامی ایران آوار ساخت. متعاقب آن بود که رژیم مدتی متحیر و در لاک اندیشه فرو رفت و مردم نیز به زعم خود این مساله درس عبرتی برای رژیم شده و به جنایات خود پایان می دهد. غافل از آن که سراسر این رژیم جانی را جنون قدرت فرا گرفته و در اندیشه ی آن بوده که همچنان با قدرت حکومت نماید و برای ادامه ی جنایت پیشگی خود تنها به شکلی فرا قانونی شیوه ی چگونگی انجام جنایت را تغییر دهد. از آن جا بود که فصیح یاسمنی دیگر زندانی سیاسی کرد را در خفا و بدون آن که حتی وکیل و خانواده اش از اجرای حکم اعدام وی مطلع گردند به دار آویخت تا این شیوه از جنایت را نیز محک سنجش افکار عمومی قرار دهد. فصیح اعدام شد و بسیار کمتر از آنچه انتظار می رفت از سوی نهادهای حقوق بشری، احزاب کردی و رسانه ها و مجامع بین المللی سکوت اختیار شد. این امر تجربه و انگیزه ی مناسبی شد تا رژیم اسلامی ایران را به تداوم جنایات خود ترغیب نماید. به دنبال آن بود که حکم اعدام شیرین علم هویی یک فعال سیاسی دیگر کرد را صادر نمود و در صدد آن است که حکم اعدام حبیب الله لطیفی را چون فصیح یاسمنی مخفیانه اجرا نماید.

نهادهای به اصطلاح حقوق بشری، مجامع پر مدعای بین المللی، احزاب خفته ی سیاسی کرد، و دیگر مدافعان آزادی و برابری که سنگ انسان دوستی بر سینه می زنید سرزمین سرسبز کردستان رنگ خون به خود گرفته و خاک مرگ بر رایحه ی عطر آگین آن پاشیده شده است. همه جای کردستان رنگ و بوی خون دارد. از فضای عمومی آن صدای زندگی خاموش است. انسان ها امنیت جانی ندارند. زمامداران رژیم اسلامی حق استفاده از هوا را نیز از مردم ربوده اند. در این جا نفس کشیدن جرم است. به خود آیید و نیم نگاهی به این گوشه ی خاکی که در آن انسان ها سلاخی می شوند بیافکنید. ننگ بر خاموشی. ننگ بر بی تفاوتی این بزرگترین عصاره ی نامردمی.